Ճիշտ եք անում, ադրբեջանցի մայրեր, որ պառկում եք մեքենաների տակ, որպեսզի չթողնեք ձեր զավակներին պա տերազմ տանեն: Ճիշտ եք անում, որ նախօրոք արդեն ողբում եք ձեր զավակների մահը, քանզի գիտեք, որ հայերը ռա զմի դաշտում հզոր են:
Հայ կամավորները հերթ են կանգնում, ռա զմաճակատ գնալու, որ սեփական հողը պաշտպանեն, իսկ ձեր տղաները ձեր փեշերից են կախվում, քանզի վախենում են, և չեն ցանկանում Ուրիշի հողի համար զո հվել: Վախը հայ քաջերի հանդեպ այնքան մեծ է, որ մինչև կռվի դաշտ հասնելը նրանք վախից արդեն մե ռած են լինում: Դուք այդ վախը կաթի հետ եք նրանց ներարկել: Այո, վախեցե՛ք, և մի թողե՛ք ձեր որդիներին:
Մեր զինվորը կռվում է, քանզի իր հետևում Հայրենիքն է, իսկ ձեր հետևում ոչինչ չկա, դուք գենետիկորեն չգիտեք ինչ է հայրենիքը: Հայրենիք հասկացողությունը ումի՞ց պետք է ձեզ ժառանգություն մնար, ձեր քոչվոր պապերի՞ց: Ադրբեջանցի մայրեր, մի ուղարկեք ձեր որդիներին կռ վի: Բնության մեջ չկա այնպիսի օրենք, որ Ճնճղուկները որոշեն պա տերազմել արծիվների դեմ: Արծվի տարածքը՝ բարձունքն է, իսկ այնտեղ հասնելու համար ռա զմիկի ՈԳԻ ՊԵՏՔ Է ՈՒՆԵՆԱՍ: / Լալա Մնացականյան