https://youtu.be/dwb-eyOsmJc Տեսանյւոթը
Կարդացեք նաև՝
Աբովյան» քրեակատարողական հիմնարկը Հայաստանի միակ պատժավայրն է` նախատեսված կանանց եւ անչափահասների համար: Ներկայումս այստեղ կա 126 կին` 19-ից մինչեւ 77 տարեկան: Նրանցից 36-ը կալանավորներ են` բանտարկված հիմնարկի մեկուսարանում:
Այստեղ համակեցությամբ կողք-կողքի ապրում են սեփական երեխաներին դաժանաբար սպանած մայրն ու մանր գողության համար դատապարտվածը:
«Աբովյանի» գաղութի պետ Էդուարդ Հովհաննիսյանը, համեմատելով տղամարդ դատապարտյալների հետ իր ունեցած աշխատանքային փորձը, նշում է, որ կանանց հետ աշխատելն ավելի դժվար է. «Տղամարդու խոսքը կարող ես հիմք ընդունել: Եթե նա խոստումը չկատարեց, կհիշեցնես եւ նա, որպես տղամարդ, իրեն վատ կզգա: Կանանց մոտ այս տարբերակը չի գործում. նրանք իրենց ասածների համար պատասխան չեն տալիս: Հետո` կանայք հիշաչար են, մուռ պահող: Տղամարդու հետ կվիճես, բայց տեղում կանցնի-կգնա: Իսկ եթե կին դատապարտյալին մի թարս բան ասես, տարիներով չի մոռանա»:
Հիմնարկի պետի խոսքերով` կին դատապարտյալները շատ յուրահատուկ են նաեւ իրենց խնդիրներով. «Օրինակ` ոչ մի տղամարդ դատապարտյալ չի ասում` թողեք գնամ տուն, որ սեպտեմբերի 1-ին երեխաներիս տանեմ դպրոց: էստեղ բոլոր կանայք միայն դա են պահանջում»:
Գաղութում, այնուամենայնիվ, արձակուրդներ տրվում են: Է. Հովհաննիսյանի փոխանցմամբ` դա արվում է բացառիկ հանգամանքներից ելնելով, ասենք` դատապարտյալի հարազատի ծանր հիվանդության կամ մահվան դեպքում եւ սոցիալ-հոգեբանական վերականգնողական նպատակներով: Բոլոր դեպքերում էլ առաջին հերթին հաշվի է առնվում դատապարտյալի վարքագիծը:
Նանասի Առաքելյանն այն հազվագյուտ դատապարտյալներից է, ում հիմնարկի ղեկավարությունն ուղարկել է արձակուրդ` օրինակելի վարքի համար: Նա ունի 3 դատվածություն: Վերջինը թրաֆիկինգի հոդվածով է:
«Որ արձակուրդից եկա, բոլորը հարցնում էին` ի՞նչ ես արել էդ 7 օրվա ընթացքում, ո՞ւր ես գնացել: Ասում եմ` ու՞ր պիտի գնայի, ես կարայի՞ էրեխուս մոտից մի քայլ հեռանալ: Նստել եմ մոտը, որ կարոտս առնեմ»,- պատմում է նա:
«Եթե էսօր մեզ դատապարտել են, դա ոչ թե մեզ, այլ մեր ընտանիքներին, մեր երեխաներին են տույժի ենթարկում,- ասում է Սաթենիկը:- Կոպիտ ասած` մենք էժանագին սանատորիայում ենք: Տանջվողը մեր հարազատներն են, որ չգիտեն, թե որտեղից սնունդ կամ ձմռան շոր ճարեն եւ ուղարկեն մեզ»:
Սաթենիկը դատապարտվել է 8 տարվա ազատազրկման թմրանյութ իրացնելու համար, որից 3 տարին արդեն լրացել է: «Արդարություն չկա: Եթե մեզնից ցուցմունքները վերցնում են ծեծի ու շանտաժի միջոցով, էլ ի՞նչ իմաստ ունի դատ լսելը, երբ դատավորը հիմք է ընդունում միայն վերցված արձանագրությունները: Ինչքան էլ ուզում ես քեզ ճղի, չի օգնում»,- ավելացնում է նա:
Առհասարակ, գաղութում գտնվողները փշալարերից այս կողմ հայտնվելու իրենց պատմությունը ներկայացնելիս նշում են, որ պատժվել են ավելի խիստ, քան ենթադրում է իրենց արարքը: Ուստի բողոքում են նախաքննական մարմնից, դատարաններից: Իսկ գաղութի մասին նրանք խոսում են դժկամորեն, թերեւս նկատի ունենալով, որ բարձրաձայնած պրոբլեմները կդիտվեն իբրեւ բողոք հիմնարկի վարչակազմի դեմ: