Երկու քույր ենք ու մեծ քույրս ինձ փոքրուց էլ չի սիրել, ես իր համար միշտ սպասուհի եմ եղել: Առիթը բաց չէր թողնում ինձ վիրավորելու, ծեծելու ու վնասելու: Երբ մայրս որոշում էր իր փոքրացած շորը ինձ տար, դիտավորյալ փչացնում էր որ անգամ իր հին շորը չհագնեմ:
Երբեք տանը ուշադրության կենտրոնում ես չեմ եղել, ինքնա մեծը եղել ու միշտ առաջինը իր համար են տանեցիները նոր բան գնել, ինձ միշտ իր փոքրացած կամ հնացած իրերն էին բաժին հասնում: Երբ արդեն չափահաս էինք, տարբեր համալսարաններում էինք սովորում ու ինձ համար դա կարծես փրկություն լիներ, որ գիտեի ինձնից հեռուա գտնվում ու համալսարանական կյանքիս չի խառնվի:Համալսարանում էլ ծանոթացանք ամուսնուս հետ ու ավարտելուց հետո ամուսնացանք: Երկուսս էլ նույն մասնագիտությունն ունեինք, նույն հետաքրքրությունները ու մեզ շատ լավ էր միասին;Մինչև մի օր պատահաբար չբռացրեցի քրոջս հետ համբուվելուց: Գնացել էինք մեր տուն հյուր, ամուսինս դուրս եկավ բակ ծխելու, քույրս էլ հետևից էր գնացել ու երբ բռնացրեցի, երկուսն էլ այնքան հանգիստ էին, կարծես ոչինչ չկար դա մեջ: Հետո ասացին որ արդեն վաղուց են հանդիպում ու հենց քրոջս միջոցով է ամուսինս ինձ գտել, որոշել է հետս ամուսնանա որ տանը կին ունենա իսկ ինքը ժամանակը քրոջս հետ անհոգ անցկացնի: